Μάρμπουργκ-αν-ντερ-Λαν

(Marburg an der Lahn). Πόλη (περ. 80.000 κάτ.) της Γερμανίας, στο κρατίδιο Έσεν. Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Λαν. Ιδρύθηκε κατά το τέλος του 12ου αι. και το 1227 είχε καθεστώς κοινότητας, χάρη στη χάρτα που της παραχώρησε ο Λουδοβίκος B’ της Θουριγγίας. Είναι κυρίως γνωστή για το πανεπιστήμιό της, που είχε καθιερωθεί ως το πανεπιστήμιο των Διαμαρτυρόμενων. Το 1529, ο Λούθηρος, ο Ζβίγγλιος και ο Μελάγχθων, συζήτησαν εκεί το ζήτημα της μετουσίωσης σε πολλά σημεία του οποίου διατύπωσαν διαφορετικές απόψεις. Τα σημεία στα οποία συμφώνησαν, είναι γνωστά ως άρθρα του Μ. Σχολή του Μ. Κίνηση στα πλαίσια της γερμανικής φιλοσοφίας η οποία αναπτύχθηκε μεταξύ του τέλους του 19ου αι. και των πρώτων δεκαετιών του 20ού. Απέκτησε αυτή την ονομασία από το γεγονός ότι προήλθε από τους κύκλους του πανεπιστημίου του Μ. Ιδρύθηκε από τον Χέρμαν Κόεν, ο οποίος άρχισε να διδάσκει στο Μ. μετά το 1870, και οι σπουδαιότεροι φιλόσοφοι που ανήκαν σε αυτήν υπήρξαν οι Π. Νάτορπ, Α. Γκέρλαντ, Β. Κίνκελ, Ντ. Γκαβρόνσκι, Α. Μπουχενάου, Κ. Φορλάντερ, Φ. Σταουντίνγκερ. Η Σχολή του Μ. –γνωστή ως επιστροφή στον Καντ– εκδηλώθηκε ως αντίδραση στον ρομαντικό ιδεαλισμό, που αναπτύχθηκε στη Γερμανία μετά το 1850. Η Σχολή του Μ. βασίζεται σε δύο θέσεις του Καντ τις οποίες υποστηρίζει, τα πρωτεία της επιστήμης και την άρνηση της μεταφυσικής. Σύμφωνα με τη θεωρία της, η φιλοσοφία εμφανίζεται ως στοχασμός πάνω στην επιστημονική γνώση, που αποτελεί την μοναδική έγκυρη γνώση. Η επιστήμη οφείλει την αξία της στη μέθοδο, δηλαδή στους αντικειμενικούς κανόνες που χρησιμοποιεί, και όχι στο περιεχόμενο των εννοιών της, ούτε στις υποκειμενικές συνθήκες που συνοδεύουν τη γέννηση των επιστημονικών εννοιών· οπότε αντικείμενο της φιλοσοφίας είναι η μέθοδος της επιστήμης. Η πραγματικότητα εμφανίζεται ως ιδεατό αντικείμενο μιας συνείδησης, η οποία αναπτύσσεται σύμφωνα με αντικειμενικές επιστημονικές μεθόδους, που ερμηνεύονται με βάση την καντιανή ανάλυση. Γι’ αυτό τον λόγο η Σχολή του Μ. παρουσιάζεται και ως ιδεαλισμός. Δίπλα στη λογική, ως στοχασμό πάνω στις μεθόδους της επιστήμης η Σχολή του Μ. αποδέχεται μια ηθική, νοητή ως αντικειμενική ανάλυση της δεοντολογίας, η οποία πάντα συναρτάται με τη συνείδηση, και μια αισθητική, νοητή ως ανάλυση της αντικειμενικής διάστασης του αισθήματος. Η Σχολή του Μ. ανέπτυξε επίσης και πολιτικές απόψεις, που προσεγγίζουν τον μεταρρυθμιστικό και αναθεωρητικό σοσιαλισμό και αποβλέπουν στην αποκάθαρση της μαρξιστικής ιδεολογίας από τον υλισμό, που προβάλλεται ως ιδανικό της ανθρωπότητας, το οποίο είναι αντίθετο με τον εθνικισμό, στον οποίο προσχώρησε η Σχολή του Μ. ειδικά κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου.